Αναθεμα σε, ντοστογιεφσκι
- Condition: Used
Ένας πρίγκιπας στέκεται όρθιος, ανέμελος, μ' ένα κύπελλο στο χέρι. Πίσω του, σ' ένα κρεβάτι, κείτεται ένα πτώμα. Δυο μουσικοί παίζουν σε μια γωνία του δωματίου. Έξω απ' την πόρτα, φρουρούν δυο στρατιώτες. Ο ένας κρατάει ένα μεγάλο ξίφος και μια ασπίδα, ο άλλος ένα δίχτυ μονομάχου και μια τεράστια λόγχη. Όλοι είναι ήρεμοι, γαλήνιοι, εκτός από μια γυναίκα, κρυμμένη πίσω από ένα παραθυρόφυλλο. Έχει μια παράξενη έκφραση, ανήσυχη και ταυτόχρονα χλευαστική. Είναι χωρίς αμφιβολία η μόνη που γνωρίζει το μυστήριο αυτής της δολοφονίας και τον κίνδυνο που διατρέχει ο πρίγκιπας. Ως παιδί, ο Ρασούλ ένιωθε γοητευτικός απ' αυτή την αρχαία μινιατούρα, παρόλο που τον κατέκλυζε μια περίεργη αίσθηση, μια ακαθόριστη δυσφορία. Στο σπίτι των παππούδων του, καθόταν με τις ώρες μπροστά απ' αυτό το έργο και επινοούσε ιστορίες στις οποίες αυτός ήταν ο πρίγκιπας. Και πάντα έδινε φωνή στη γυναίκα που παρατηρούσε τη σκηνή, μια φωνή που ψιθύριζε, άλλοτε με ανησυχία και άλλοτε με ειρωνεία: "Κουνήσου, Ρασούλ, κουνήσου!". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Η αφήγηση του Ραχιμί είναι αριστοτεχνική. Όλα συμβαίνουν σε έναν παρατεταμένο ενεστώτα, όπου οι στιγμές διαδέχονται η μία την άλλη μέσα από κοφτές φράσεις σαν να πρόκειται για απανωτές εκρήξεις βομβών στην κόλαση της Καμπούλ. Και αποτελεί επίτευγμα το ότι ένα τόσο σκληρό μυθιστόρημα είναι ταυτοχρόνως τόσο ατμοσφαιρικό ώστε ο αναγνώστης να το διαβάζει με αμείωτο ενδιαφέρον από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. Ασφαλώς σε αυτό συμβάλλει ουσιαστικά η εξαίρετη μετάφραση του Θωμά Σκάσση. (ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΤΗΣ, Το Βήμα της Κυριακής, 4/3/2012)
Similar ads
Check for updates in favorites section